Naastbetrokkenen

Naastbetrokkenen vormen vooral de doelgroep. Voor mensen die lijden aan een paniekstoornis of een dwangstoornis kan het boek eveneens goede informatie geven, echter, nog belangrijker is het voor mensen die in hun dagelijkse omgang veel te maken hebben met een dwanger. Te denken valt hier aan partners, kinderen, familieleden, vrienden, collega’s enz. Over het algemeen zijn zij het die bij een behandeling de vergeten groep vormen. Er is ook voor hen geen of nauwelijks literatuur die ze kunnen gebruiken om hun reacties op dwanggedrag of dwanggedachten van de dwanger te wijzigen. Vaak hebben ze het gevoel in de greep te zijn van de dwanger en zijn dwang. Hun oplossing is meestal dwang uitoefenen op de dwanger om te stoppen met zijn dwang, doch dit geeft de dwanger alleen maar meer spanning die hij oplost door meer te gaan dwangen. Het schiet niet op dus.

Mensen gaan bij het vaststellen van hun eigen reactie op vaak uit van het gedrag van de ander wat ze willen veranderen. De dwanger moet gewoon ophouden met dwangen, dan zijn alle problemen weg. Het gedrag van anderen veranderen is echter niet mogelijk. Dit is enkel aan de ander zelf om te beslissen hierover.

Veel moeilijker is het blijkbaar om over zichzelf en het eigen gedrag na te denken want dit is immers in orde. De dwanger doet toch vreemd en niet ik! Het ligt dus aan de ander en die moet dus veranderen en niet ik! Het kan echter erg lonend zijn om wel systematisch na te denken over het eigen reactieve gedrag en vooral ook: de uitkomst te bespreken met andere naastbetrokkenen en die uitkomst ook nog uit te voeren. Belangrijk is hierbij te zoeken naar andere manieren van reageren op dwang die effectiever zijn voor de naastbetrokkenen zelf. Met name emotioneel effectiever.